Geçmişe yolculuk beni hiç tanımadığım, bilmediğim dönemlere taşıdı; Halit Ziya Uşaklıgil, Halide Edib Adıvar, Muhsin Ertuğrul, Cemal Reşit Rey gibi kültür yaşamımızı belirleyen insanlarla tanıştırdı. Ben soruyor­dum, annem yanıtlıyordu. Kimdi konuşan; annem mi, aklı muzipliklerle dolu küçük, komik bir kız mı, sürekli bir arayış içinde kendini bulmaya çalışan genç bir kadın mı, yoksa yaşamına bir anlam ve değer katmaya çalışan çok çok yaşlı, bilge bir insan mı? Bugünden düne, dünden bugüne neler kaldı, nele

Elimin altında giderek yayılan, genişleyen konunun içinde kaybolmamak için çalışmamı sınırlarken geçmişte Doğu ve Batı sanatında köpeğin nasıl ele alındığına kısaca bir göz attıktan sonra birkaç Türk sanatçı üzerinde odaklaştım. Köpeğe değişik açılardan (olumlu/olumsuz) bakan, yaklaşımlarını ilginç bulduğum sanatçılar bunlar. Hemen söyleyeyim ki seçkim çok öznel. Köpeğe ilgi gösteren bütün sanatçıları ele almam elbette olanaksızdı. Seçtiğim sanatçıların köpeğe bakışları onların insana ve topluma bakışlarına

Yapı Kredi Kültür Sanat Merkezi tarafından düzenlenen Salı Toplantıları 2001-2002 sezonunda ´´Yaşamöyküm´´ alt başlığı altında gerçekleştirildi. 9 Ekim 2001´de Doğan Kuban´ın katılımıyla başlayan toplantılar Cahit Uçuk, Semavi Eyice, Muhibbe Darga, Rasih Nuri İleri, Macide Tanır, Turhan Selçuk, Fethi Naci ve Nazan İpşiroğlu´yla on ay boyunca devam etti ve sezonun son konuğu 5 Kasım 2002´de Doğan Hızlan oldu. Toplantılarda cumhuriyetin kuruluşundan bugüne yaşananlar mimarlık, edebiyat, arkeoloji, siyaset, ti