Yiğit Okur´un ikinci romanı Güvercinler, Cumhuriyet´e inanmış, devrimlere bağlı, dürüst bir devlet memurunun öyküsü. Süleymaniye´de bir konakta başlayan öykü, Rus sınırında bir kasabada, Batı Anadolu´da bir ilçede, daha sonraki yıllarda Kadıköy´de, Kuşdili Çayırı´nda sürüp gidiyor, Selimiye Kışlası´nda son buluyor. Romanın kahramanı Saffet Bey´in bütün yaşamı boyunca süren posta güvercini yetiştirme tutkusu başına beklenmedik dertler açıyor. Yiğit Okur´un bir önceki romanında yer alan ´6-7 Eylül Olayları´ b

´Nasıl bilmem ki? Ellili yılların ortasında, Ihlamur Bayırı´ndaki tek tük yapılardan birinin en üst katında, arka pencereleri dutluklara bakan yarı çıplak bir salonda, Sarah Bernhardt´tan sonra tiyatro tarihinde ikinci kez Hamlet´i kadın olarak oynayan o genç kadın söylerdi bu şarkıyı bana: Bu annemin şarkısıydı,derdi:: Yitti gençliğim, aşkın yitince.Elbette biliyordum. Onun istediği bütün şarkıları biliyordum. Ama içimden artık şarkı söylemek gelmiyordu. Bir akşam önceki hevesimin aksine, ne onunla ne ons

Hulki Bey ve Arkadaşlarının öyküsü 1955 yılı eylülünün beşinci günü akşam saatlerinde başlıyor. Geriye dönüşler, ileriye gidişlerle sürdürülen anlatım, önce on yıl geriye dönüp 1945 yılının karlı bir ocak gecesinde yoğunlaşıyor; sonra on yıl ileriye gidip 1955 yılı eylülünün altıncı gecesine, Cumhuriyet tarihinde 6-7 Eylül Olayları diye bilinen, hâlâ izleri silinmemiş toplumsal-siyasal ağır yanılgıya tanıklık ediyor; yirmi yıl sonra, 1975 yılının yağmurlu bir nisan akşamı sona eriyor. Hulki Bey ve Arkadaşla

Daha önce Hulki Bey ve Arkadaşları, Topal Viktorun Anıları, Piyano gibi yapıtlarıyla yayınlarımız arasında yer alan Yiğit Okur, yeni romanı Deniz Taşlarında, unutulmaz bir aşk hikâyesi anlatıyor. Romanın pek çok karakteri var, ancak bu karakterlerin en önde geleni bir konak. Yazar, Deniz Taşlarında, imparatorluktan Cumhuriyet dönemine geçmiş bir konağın sahiplerinden başlayıp, burjuva düzeni içinde, tuzu kuru insanların, hem kendi kendileriyle, hem birbirleriyle sürüp giden çekişmelerini, yalın, hızlı okuna

“Sevişmeye odaklanmış bu gizli buluşmalar, giderek sohbetlere dönüşmeye başlamıştı. Arkadaşlık duygusu öne çıkıyor, çılgınca sevişmeleri arkadaşlıklarına serenat düzeyinde kalıyordu. Yatağa bağdaş kurup çıplak oturuyor, Sıtkı’yı da karşısına oturtuyordu.” “Çevirdiğim filmlerdeki rolleri severek mi oynadığımı sanıyorsun? Parmaklarımda ziller, göbek çukurunda sahte pırlanta, kalça figürleri... Hayır, artık karakter rolleri oynamak istiyorum. Kafamda bir proje var: Büyücü.” “Bütün batıl inançlar evrenseldi. Bü

Hüsamettin Beyin son otuz yılda okuduğu sadece vergi kanunlarıyla, bakanlık tebliğleriydi. Yazarları, çatık kaşlı, somurtkan, ciddi adamlardı. Oysa öykü ya da roman yazarları, kadın olsun, erkek olsun, ciddi insanlar değillerdi. Düş orospularıydı. Kötü yola düşmüşlerdi. Ama, el sürdürmez bakirelere benzerlerdi. Bazıları gerçekten bakireydi. Ama fahişe tavırları takınırlardı. Tek tük olsa da, bunların bir de düzgün olanları vardı. Ne var ki, bunlar da keçiboynuzuna benzerdi. Ürettikleri bir damla balı tatma

Yiğit Okur´un üçüncü romanı Topal Viktor´un Anıları, Paris´in Monmartre tepesinde başlayıp Moskova´da, Kızıl Meydan´a yakın bir köpek kulübesinde sürüyor, bir sabah, tan ağarırken gene Paris´te son buluyor. Bir köpeğin anılarını konu alan roman, masalsı yapısına karşın, yansıttığı olaylar bakımından, masaldan çok öte, siyasal, ince bir hiciv taşıyor. Dünyaya, insanlara, dünyayı sarsan siyasal ve ekonomik olaylara naif, ama alabildiğine gerçekçi yaklaşan Yiğit Okur, bundan önceki iki romanı: Güvercinler il

Anı yazmak; kendini ayıklamak, kendini temize çekmek, kendini ciltlemek, tortuya hayat vermektir. Bu kadar da değil: Eskiden, ince kabukları altında, sulu, etliyken yıllar içinde posalaşmış kocaman bir üzüm salkımını, belleğin değirmeninde eze eze elde ettiğimiz damlalardan yarım bardak şarap çıkartmak, dalgın, özlemsel, kendi tadını yudumlamak, kendi tadıyla sarhoş olmak gibi bir şey. Okurların severek okuduğu, pek çok ödüle değer görülmüş roman ve öykülerin yazarı Yiğit Okur'dan bu kez bir anılar kitabı.

Hayır, hiç de iyi değildi. Humeyniyle daha da kötü oldu. Yalnız şöyle bir şey var: Monarşide yalan yoktur. En fazla yalan söylenen rejim demokratik rejimdir. Demokraside iktidara talip olanlar kürsüden halka seslenirler: Siz patates yiyorsunuz. Biz devletin başına geçersek, hepiniz biftek yiyeceksiniz. Devletin başına geçerler, biftek yemeye başlarlar. Halk gene patatese talim eder. Monarşide bu ikiyüzlülük yoktur. Monark, kral, hükümdar, her neyse der ki: Ben biftek yemeye devam edeceğim. Siz de patates ye

Keşke üç avukatın, sayfalar dolusu dilekçelerini, celse tutanaklarını okuyabilseydiniz. Keşke bunları toplayıp öğrencilerime yargıyı anlamaları için dağıtabilseydim. Bizimkinin sorgu tutanağından keşke bir kopya alsaydım. Yaşadığımız şeylerin değerlerini, yaşadıktan çok sonra anlıyoruz. İnsan, ânı yaşamıyor. Ya geçmişe doğru yaşıyor ya geleceğe doğru. Sizce de öyle değil mi? Yazamadığım Romanın Öyküsü, bir gazete haberinden yola çıkıyor. Kahramanların bazılarının isimleri gizlenmiş, bazılarınınki ise değiş

Yeni iktidar, özel sektörü destekleyeceğim diye ithalatı açmıştı. İsmet Paşanın İkinci Dünya Savaşı boyunca biriktirdiği Merkez Bankasındaki döviz rezervi erimeye başlamıştı. Naylon furyası sarmıştı memleketi. Naylon gömlek, naylon atlet, naylon çorap, naylon don, naylon sutyen, naylon cüzdan... Derken şarkı çıktı: Evlenme-yin bekârlar / Naylon kızlar çıkacak. Piç Osmanın repertuarında bu şarkı yoktu. Başkalarının şarkısını söylemezdi. Kendi düzer, kendi besteler, kendi söyler, kendi dinlerdi. Piç Osmanın P

Yaşadıklarımın üstünden o kadar zaman geçti ki, yazdıklarımın ne kadarı gerçek, ne kadarı düşsel, bilemez oldum. Gerçeklerden düşler yaptım; düşlerimi gerçek sanmaya başladım. Beş uzun ve bir kısa öyküden oluşan bu yapıtındaki üslup da, bundan önceki roman ve öykülerindeki gibi, koşan, koşuşturan, kısa cümleler örgüsü, yüksek tempolu diyaloglar, denizlerin gel-gitleri gibi coşup kıyıya vuran, çekilip yatışan duygular yumağı, erotik dokunuşlarla, geriye doğru anlatımlarla güldüren, gülümseten, gizli bir hüzü

1945 yılında Atina’dan gemiyle getirilip Galata rıhtımına indirilen kuyruklu bir piyanoya güzel, gizemli bir kadın eşlik etmektedir: uluslararası üne sahip soprano Elvira de Hidalgo. O gün tesadüfen rıhtımda bulunan genç ve yakışıklı hukukçu Cevat, bir görüşte vurulduğu bu genç ve güzel kadının etkisinden bir türlü kurtulamayacak,Elvira ve piyanosu, onun yaşamından bir türlü çıkmayacaktır. Ancak roman, geçtiğimiz yüzyıl müzik dünyasının unutulmaz sesi Elvira de Hidalgo’nun, bu olağanüstü kadının belgeseli