İslâm’ın dördüncü halifesi, Allah'ın Güçlü Arslanı, Toprağın Babası Ali bin Ebû Tâlib, Hz. Peygamber’in sevgili yeğeni ve damadıdır. Sevgili Peygamberimize peygamberlik verildiğinde ona ilk inanan çocuk olması hasebiyle de müstesnadır. Hz. Muhammed’in (s. a. s.) nesli Hz. Fâtıma ve Hz. Ali’nin oğulları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’den devam etmiştir. Hz. Ali demek, fazilet demektir, feragat demektir, cesaret demektir. İman, takvâ, adalet, ihsan, şefkat, iyilik, güzellik ve nihayet sonsuz aşk ve muhabbet demekti

Bâbîlik ve Bahâîlik, 19. yüzyılda bâtınî yorumlarla, tasavvufun ve Şiiliğin ana esaslarından mehdilik anlayışının ortaya çıkardığı bir cereyandır. Mirza Hüseyin Ali tarafından kurulmuş ve görüşleri itibariyle İslâm kültürüne dayanmakla beraber İslâm dairesinden çıkmış bir fırkadır. Bahâîler, büyük bir gayretle kendilerinin ayrı bir dine mensup olduklarını, Bahâîliğin ayrı bir din sayılması gerektiğini ileri sürerek bu yolda hukukî bir karar elde etmek için çabalamaktadırlar. Elinizdeki kitapta, Bâbîli

Kâdiyânîliğin bir mezhep olarak doğuşunu gelişmesini ve görüşlerini ortaya koyabilmek için gerek dünyanın gerek İslâm âleminin siyasi ve içtimai şartlarını özellikle mezhebin doğduğu Hindistan'ın durumunu göz ardı etmemek gerekir. Zira dinî ve siyasi bir olayı ya da bunlardan doğan mezhep hareketlerini sosyal şartlardan ve bulunulan coğrafyanın özelliklerinden ayrı düşünmek imkânsızdır. Kâdiyânîlik de on dokuzuncu yüzyıl Hint coğrafyasının bir prototipidir. Maddi üstünlükleri ile bu coğrafyaya gelen güçler

İslamın bütünlüğüne yönelmiş zararlı bir hareket olan Kadiyanilik ve kurucusu Mirza Gulam Ahmed hakkında aydınlatıcı bilgiler verilmektedir. Kadiyaniliğindoğuşu, konusu, gelişmesi ve görüşleri incelenmiştir.

İslam için fesat cereyanı olan Bâbîlik ve Bahâilik ile kurucularının hayatları ve görüşleri hakkında bilgi verilmiş, İslam'ı bölme ve yıkmayı amaçlayan bu çeşit fesat yuvaları karşısında müslümanları aydınlatabilmek için hazırlanmış bir eser.