Remzi Karabulut, Acı Gösteride epeydir unutulmuş insan tipleriyle yeniden buluşturuyor okuru. Gizemli koleksiyonerden kasabanın delisine, vitrin mankeninden Yılancı Yunusa tüm kasabanın içinde kendine yer bulduğu bir kitap Acı Gösteri. Gündelik sıkıntılardan bile mizah çıkaran Akdeniz insanının sahiciliğiyle, Güneyden bir tutam iyimserlik öyküsü... Yazdıklarıma Anton Çehovun ilgiyle bakmasını, Sait Faikin içten gülümsemesini, Vüsat O. Benerin sonuna kadar okumasını, Ferit Edgünün gereksiz sözcük bulmamasını

Yaşamını Tarsus’ta sürdüren ve yazılarını ancak kalabalık mekânlarda yazabilen Remzi Karabulut, şaşırtıcı, daha ilk kitapta ustalığa ulaşmış kalemiyle giriyor edebiyatımıza. Öykücülüğümüz, 90’lı yılların başından başlayarak önemli ölçüde verimli oldu. Son bir-iki yıldan beri de neredeyse bir duraklama dönemine girdi. Kuşkusuz edebiyatımızı her zaman verimli, yoğun kılmamız olanaksız. Bu bakımdan öyküde de, şiirde de durağan dönemler olacaktır. Ancak arada tıpkı Remzi Karabulut gibi parlak öykücüler de çıkma