Madam Bambu, çağrıştırdığının tersine, bir kadının değil, yapayalnız kalmış bir yaşlı adamın romanı. Senar Kul, altmış yaşın üzerinde, Belediye Mezbahasından emekli bir veteriner hekimdir. Karısı ölünce, girdiği bunalımdan kendi çabalarıyla çıkamaz ve doktora başvurur. Doktor, yaşamında bir değişiklik yapmasını önerir; uzun bir tatil iyi gelecektir. Ama kesinlikle yalnızlıktan kurtulmalı, yeniden evlenmelidir. Karısından başka kadın tanımamış, mesleğini de hiç sevmemiş, sosyalist görüşlü, kadınları yalnızca

Yani bir çocuk doğar doğmaz onun kafasıyla kalbini bir yığın saçmalıklar ve yalanlarla doldurmaya başlıyoruz. Kalbini değil de yumruklarını kullanması için elimizden geleni yapıyoruz. Bunun en büyük sorumluları da sapık din adamlarıyla, politikacılardır. İnsanları bunların ellerinden kurtarmak gerek. Din ve politika birleştirici olmalı, ayırıcı ve bölücü değil. Bence bütün tarih kitaplarını yakmalı, yeni kuşaklara atalarının yaptığı rezillikleri okutmamalı. Tito´dan önce büyük Yugoslavya, Alman faşizminin

Elleri Sesinin Rengindeydi, Faik Baysal´ın yeni yazdığı ve hiçbir yerde yayımlanmamış öykülerinden oluşan en son kitabı. Genellikle uzun soluklu olan bu öykülerde konular kadın ağırlıklı olmakla birlikte toplumun duyarsızlığı karşısında ezilen, haksızlığa uğrayan, acı çeken, derdini kimseye anlatamayan insanın dramında günümüzün siyasal, çarpık ve karanlık bir tablosu da sergilenmektedir. İş bulamayınca çıldırmıştı birdenbire. Devlet ne yapmıştı ya? Ne yapacak? Almanlar Trakya´ya saldıracak korkusuyla adamı

Rezil Dünya, bir bakıma Sarduvanın kent çevresinde geçen bir yansımasıdır. Açlık, başarısızlık, acımasızlık ve işsizliğin yavaş yavaş ezdiği bir gencin topluma düşman kesilmesini tasvir ediyor. Kafasındaki bilgilerden başka silahı olmayan bir aydının, büyük kentin içinde, kalabalığın ayakları altında kalışı, kötülüklere ve zorluklara karşı direnişindeki korkunç zavallılığı dile getiriliyor. (...) Sarduvandaki serseriler, başka kılıklar altında üstün ruhlu serseriler, çirkef içinde yaşayışlarına karşın, içle

Sarduvan, 1944 yılında yayımlandığı zaman, bir anda romancılığımızın temel taşları arasına girmişti. Ancak o yıllarda bu ilginç romanın yayımlanması pek çok sorunu da birlikte getirmişti. Yayıncılar, kitabın bazı bölümlerini sakıncalı bulmuşlar ve yayımlamaya yanaşmamışlardı. Sonunda kitaptan yüz sayfalık bir bölüm çıkarılmış ve kitap eksikli olarak yayımlanmıştı. Bu yaralı durumuyla bile Sarduvan, o günlerde büyük yankılar uyandırmış, büyük övgülerin yanısıra, büyük tepkiler de görmüştü. Değerli romancımız

Faik Baysal, bu yapıtındaki öykülerinde gündelik yaşamlarını sürdüren sıradan kişilerden çok, belirgin ve canlı tipler üstünde duruyor. Gerçeği ve yaşadığımız toplum sorunlarını, insanın üstündeki etkileri ve yansımaları yönünden araştırıyor. Yazar için önemsenmesi gereken, insanları acımasız ve vurdumduymaz sermayenin yalan dolanlarla ne kılığa soktuğudur. Kestaneci Rahim ve Azap Baba, bu determinizmin en canlı tipleridir. Kırmızı Sardunya adlı gerçek bir olaydan yola çıkılarak yazılan öyküdeki, tüm aile b