Bebekler çoğunlukla, sevimli ve tombul küçük varlıklar olarak görülür. Bununla kastedilen pasif, aciz ve her bakımdan muhtaç canlılar olmalarıdır. Bu, talihsiz ama bir o kadar da yaygın bir kanıdır. Saygılı ebeveynlik yaklaşımı, yakından bakıldığında bebeklerin olağanüstü bir öğrenme becerisine sahip, sezgileri güçlü, doğdukları andan itibaren farkındalık sahibi kişiler olduklarını kabul eder. Bu ne anlama gelir? Bebeğimizin bizimle dürüst ve yetkin bir ilişki başlatması için onu nasıl destekleyebiliriz?