Geçen zamana kalemiyle meydan okuyan usta denemeci Uğur Kökden'den 1900'lerin ilk çeyreğinden 2000'lerin ilk çeyreğine uzanan yıllara dair bir zaman tanıklığı: Yüzyıl başına tarihlenen puslu Anadolu fotoğraflarından 1930'ların İstanbulu'na, parasız yatılı avlularından Paris kahvelerine, adliye koridorlarından tren kompartımanlarına, cezaevlerinden dergi bürolarına, Bağdat'tan Mekke'ye, Lozan'dan Afrika'ya taşınan bu incelikli özgeçmiş dün ve bügün arasında sağlam köprüler kurarken, farklı coğrafyalarda haya

Uğur Kökden yarım asra yaklaşan bir süreçte, edebiyat okuru kimliğiyle kaleme aldığı denemelerinde, Goethe'den Camus'ye, Brecht'ten Malraux'ya, Refik Halid Karay'ın Harf Tutkusundan Beykozlu Orhan Veliye dünya edebiyatının ve Türk edebiyatının önde gelen figürlerinin kişilikleriyle eserlerini bir araya getiren yazarlar-şairler galerisinde bir gezintiye çıkıyor. Yüzler, Gizler, İzler kitapların yaşantısı aracılığıyla okuru kitaplarla direnmeye çağıran alçakgönüllü bir edebiyat birikimi. Bir sözcük, bir harf

Kendimi kalın camlı, kirli, dolayısıyla bulanık, eski bir vagon penceresine benzetiyorum. Yıllar boyu sürmüş yolculuklardan sonra, enikonu yorgun düşmüş bir pencere! Üstüne nice görüntüler, ışıklı kentler ve onların gölgeleri düşmüş bir aydınlık düzlem! Birden ani bir biçimde parçalanıyor, sanki bir yere çarpıyor ya da bir şeyler ona çarpmakta. Sonra, geride en ufak bir iz bırakmadan yok oluyor. Arkasında hiçbir parça, hiçbir leke, hiçbir anı kalmıyor. Tüm varlık ortadan kalkıyor, yok oluyor, buharlaşıyor.

Bu notlar bir dönemin, bir yönetimin ve bir uygulamanın içyuzunu açıklamayı deniyor. Siyah, beyaz ve kulrengi noktalarıyla birlikte, bir gerçek ve bir butun olarak... Kapının dışarıdan kilitlenmesi garip bir duygu yaratıyor. Ellerimi ve burnumu demir parmaklıkların dışına uzatarak, açıklanması guç bir avunç ya da tat buluyorum. Duzenli bir şekilde, gunduz geceye, gece gunduze dönuşmekte. Doğal ışık, yavaşça eriyor, azalıyor ve sonunda sönuyor. Böylece gun başlıyor.

İsviçre ne yakın, ne uzak... Viyana Kapısı´nın bitişiği... Avrupa Birliği´yle Balkanlar arasına sıkışmış bir ülke. Büyük Savaş´ın iki önemli ´yansız ülke´sinden biri. Bununla birlikte, hiç kuşkusuz, insanın insana ulaşması öyle kolay değil. Böyle bir yaklaşma önce doğa, sonra geçmişin mirası, daha sonra da bugünün ´insan´ı yoluyla gerçekleşmekte. Anılar, yaşantı, izlenimler, tanıklıklar, geçmişin izini sürme, konuşmalar, gözlemler, çağrışımlar, birikimler, duyumlar... Coğrafya, mevsimler, tarih, yazın,

Uğur Kökten´le kitil kentte erguvan rengi bir gezi... İstanbul / Zamana Açılan Kapı... Sokaklar yapılar, düşler arasında tarihin sayfalarını aralayan bir Hayal İstanbul yolculuğu... Bu sularla bu topraklarda, karalar karalara ? denizler denizlere/bir anakara öbür anakaraya bağlanmış. İklemlerin, kavimlerin ve ticaret yollarının harman olduğu bir kavşak bu su boğazı. Savaş gemileri ve askerler burada toplanıp buradan dağılıyorlar. Güçlü esintilerle görünmeyen yüzey ya da dip akıntıları, yine bu bölgede

Zaman devriyeleri, sanatın büyük evrensel ailesinin kimi bireylerini hep resim ekseninde kalmak koşuluyla kalemsiz, fırçasız, boyasız, kendine özgü renkleriyle vermeyi deniyor. Teknik anlamda eleştirel bir yaşlaşım yerine, sanatçıya ve yapıtına yönelik bir çeşit saygı duruşu... Uğur Kökden´in resim alt yapısı üstüne oturan bu denemelerinin yarısı, Bruegel´den Frans Hals´a, ElGreco´dan Delacroix´ya, uzak dış dünyaları sergiliyor; öbür yarısı da Türk resim serüveni içinde Celile Hanım´dan Neşe Erdok´a, Fat

Anlatı kıvamındaki deneme, anı ve günlükleriyle tanıdığımız Uğur Kökden için, İnsanlığın yazgısıyla ilgili, çarpıcı, uyarıcı yazılarıyla gecenin içinde bir sis çanı gibi çalan, bıkmadan usanmadan ses veren bir denemeci demişti Memet Fuat. Uzun Gecenin Tutsakları, duvar, namlu ve telörgüden oluşan bir ortamda, sorumluluk duyan bir aydının tanıklığını belgeliyor.

O gün, erken akşamdan gümüşsü, çağıltılı bir ışık yayılmıştı çevreye. Öylesine denk, tıpatıp ki, izlenimci bir tablonun renkleri olmadığına inanmak bile zordu. Menekşe rengine bürünen akşam göğünde, düşünmek tedirginliğimi artırmıştır. Nilüferler gibi su yüzüne çıkıyordu, acılarım, birer birer. Kuşku yok, dönüş, tunç yeşili bir elem yolu niteliği kazanmıştı. Yeni yolculukların, yeni tatların `dönüş`ünde birikmiş bir dizi deneme daha, Uğur Kökden`den: Düşlerin Günbatımı...Duyarlı bakışını farklı renklerin,

Geçmişe açılan bu pencereden baktığınızda sislerin ardından belli belirsiz görünen bir Fransa karşılayacak sizi. Belki de yazarının yarattığı sanal kentlerde otuz yıl öncesinin seslerini, fotoğraflarını ve izlerini bulacaksınız. Geçmişe gönderilen bir mektupta, yüzünü denize çevirmiş bir siluetin arayışına tanık olacaksınız. Denemeleriyle tanıdığımız Uğur Kökden; Bordeaux´dan Café Flore´a uzanan bir coğrafyada, içinde Antonioni, Quasimodo, Eluard ve Jeanne Moreau´nun da bulunduğu eski takvim yapraklarını