Sonra yeniden doğar gibi tarladan doğrulduk. Çağdışı, gödedışı idik. Bir milyon insanla sarmaş dolaş olmuş gibiydik bu teklikte. Belki bu anıyı o da unutmamıştır. Mutluluğun doğa, insan, tanrı üçgeni içinde tutuklu olduğunu, gerçeğin bu sonsuz üçgen içindeki uyumda bulunacağı düşüncesini hiçbir zaman bırakmadığımı, bunca yıl sonra, yeniden görüyorum. İnsanların doğadan uzaklaştıkça tükendiğini, insan sevgisinden koptukça acımasızlaştığını, anlıyorum.

Cumhuriyet döneminin usta şairi Ahmet Muhip Dıranas´ın 1937 yılından başlayarak çeşitli gazete ve dergilerde yayımladığı yazıları, bir devrin bütün kalbinin vesikası olma özelliğiyle yeni çağın eşiğinde okuru karşılıyor.

Küçük insan pervanelerinden birinden insana doğru kanat çırpışlar.