Keskin bir gözlem gücünün desteklediği arı bir bilinçle yazılmış olan
Veba, yalnızca XX. yüzyılın değil, bütün bir insanlık tarihinin ortak
bir sorununa değinir: felaketin yazgıya dönüşmesi. Çağının önde gelen
düşünürlerinden Nobel ödüllü yazar Albert Camusnün hiçbir
yapıtında böylesine acı bir yazgı, böylesine şiirsel bir dille ele alınmamıştır.
Veba, insanın ve aydınlığın şiiridir. Bu şiirde renkler alabildiğine
koyu, ancak yazarın sesi o denli umut doludur.
Beklenmedik bir boyuta ulaşan veba salgını, tüm Oran kenti sakinlerini
önce umutsuzluğa boğar, ardından Doktor Rieux, Tarron ve
Grandın gösterdikleri dayanışma örneği, başta yetkililer olmak üzere,
herkes için güç ve umut kaynağı olur. İşte Albert Camusnün insana
bakışı ve inancı, bu noktada karşımıza çıkar. Camus, okurlarını,
ortadan kaldıramayacağını bile bile vebayla savaşan Doktor
Rieuxün kişiliğinde, dünyanın saçmalığını, yenilginin sonu gelmeyeceğini
bile bile kötülüklere karşı çıkmaya, yaşama anlam katmaya
çağırır.