Her erkek bir dünyadır, Gertrudis.
Ve her kadın da bir ay. Öyle değil mi Don Juan?
Her kadın bir sema olabilir.

Çocuklar her şeyi bizden daha iyi anlıyorlar. Hem de hiçbir şeyi unutmazlar. Eğer şimdi kavramıyorlarsa, yarın kavrayacaklardır. Çocuğun gördüğü, işittiği bu türden şeyler onun ruhu için bir tohum gibidir, filizlenir ve meyve verir.
Zavallı dindar kadınlar, onun vaazını dinlerken, tek sözcüğünü bile anlamadan bazen ağladıklarını söylerlerdi bana. Şimdi nedenin anlıyorum bunun. Tek başına sesi bile sevgi dolu huzurdan oluşan bir nasihatti.
Gertrudis kendini hep yalnız hissederdi. Daha doğrusu, başkalarına yardım ettiğinde bu yalnızlığı hissetmezken kendisine yardım edileceği vakit yalnız hissederdi.

Okuyucu kendisi için düşünmek zorundadır. Çünkü Unamuno çözüm vermek istemez, onun işi uyuyan adamı uyandırmak. (García Blanco)