Safahat´ın dördüncü kitabı olan Fatih Kürsüsünde, ikinci kitap Süleymaniye Kürsüsünde gibi uzun soluklu tek bir şiirden meydana gelmektedir. Yine Süleymaniye Kürsüsünde gibi bu da -bu kez Fatih Camii´nde verilen- bir vaaz olarak tasarlanmıştır. Bu eser, M. Âkif´in dinî-hikemî şiirleri arasında, insanın birey olarak Allah´la ilişkisinden ziyade, genelde insanların ve özel olarak da Müslümanların yeryüzündeki durumu ile kendilerine ve Allah´a karşı sorumluluklarını anlatması bakımından öne çıkar. Fakat diğer taraftan Âkif´in önceki kitaplarında, özellikle ilk kitaptaki bazı şiirlerde daha çok soru soran bir tavırla karşımıza çıkan birey de bu eserde yaratılış konusundaki zihnî problemlerini çözmüş, yaratılışın gayesine ilişkin sorularının cevabını bulmuştur.