İkinci Dünya Savaşı sonunda, kötü şöhretli iki Nazi subayı farklı şekillerde ortaya çıkarıldı. Adolf Eichmann'ın 1960ta Kudüs'te yargılanması, insan hakları ihlalleri davalarında tanıklık çağını başlattı. Josef Mengele Almanya'dan kaçtı ve hayatını Arjantin'de saklanarak sürdürdü. Mengele'nin bedeni 1985'teki ölümünden sonra, Brezilya'daki bir morgun muayene masası üzerinde adli tıp ekibi tarafından kimliklendirildi. Bu kitap, insan hakları konusunda nesnenin ortaya çıkışını, takdim edilme koşullarını ve şeylerin konuşmasını yorumlarken başvurulan estetik faaliyetleri araştırıyor.
Bu ilgi çekici çalışmada, Thomas Keenan ve Eyal Weizman, insan hakları siyasetinin, insan kalıntılarını fotoğraf fotoğrafları insan kalıntıları gibi ele alan bilim insanları tarafından nasıl dönüştürül düğünü gösteriyor. Hassas bir negatif gibi, insan yaşamının tüm ayrıntılarına maruz kalan kemiklerin konuşması sağlanmıştı. Artık kurbanlar ve zalimler laboratuvarda yeniden ortaya çıkabilir ve mahkemedeki yerlerini alabilirdi. Adli estetiğin ortaya çıkışı konuşkan nesnenin ortaya çıkışıdır. Bu konuşan nesne tanık konumunu işgal eder ve böylece adalet bahsinde yepyeni bir sayfa açar. Bu etkileyici kitap, bizi olguların nasıl inşa edildiğini yeniden ele almaya sevk ederek, düşüncenin önüne yeni ve geniş bir coğrafya sunuyor. Beatriz Colomina, Mimari Profesörü, Medya ve Modernite Programı Kurucu Direktörü, Princeton Üniversitesi Keenan ve Weizman, ölülerin fiziki kalıntılarının ne şekilde konuşturulabileceğini sorar. Tarihsel geçmişin kazılıp çıkarılmasına odaklanmış bu metinde, yazarlar, devlet şiddeti mağdurları için adaletin sağlanması ve faillerinin sorumlu tutulması amacıyla süregiden çalışmalarda çok önemli bir dönüşümü tespit etmekte. İndirgemeci sonuçlardan kaçınarak, adli bilimlerin farz edilen uzmanlığı ve 'nesnelliği' ile birlikte kanıtın doğasını nasıl dönüştürdüğünün, eleştirel bir gözle değerlendirilmesinin önemi üzerinde ısrar ediyorlar.

Jonathan Crary, Meyer Schapiro Modern Sanat ve Kuram Profesörü