Anneciğim!
Bu eserimi sana ithaf ediyorum. Zira sen her Ramazan ayında evimizde hafızlar tarafından okunan Kur´an-ı Kerim´i -perde arkasında- huşu içerisinde dinlerdin...
Sen Kur´an dinlerken yanı başında oynayıp gürültü yapacak olduğumda sert bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir işaretle beni uyarır veya sessiz bir şekilde senin yanına oturur, okunmakta olan Kur´an-ı Kerim´i dinlerdim. Her ne kadar manasını anlamasamda kalbim onun ilahi mûsıkîsi ile dolup taşardı...
Tek amacım vardı, o da Kur´an´ı ezberleyerek Allah´ın ihsan edeceği güzel bir sesle sana Kur´an okumam idi. Amacımın bir kısmı gerçekleşmiş ve ben hafız olmuştum.

Anneciğim!
Aramızdan ayrılıp gittin, ancak hayalimde, seni evde radyo başında Kur´an dinlerken canlandırıyorum. Öyle ki yüz hatların Kur´an´ın amaçlarını ve ince nüktelerini engin görüşün ve açık basiretinle anladığını gösteriyordu.

Oğlu Seyyid.