Okuduğum ´çok satışlı´ birçok kitaptan daha duru ve başarılı bir anlatımı, alttan alta işleyen güzel bir mizahı var Toprak Işık´ın.
ATİLLA ATALAY

Toprak Işık, üçüncü öykü kitabında, yine mizah damarını işliyor. Onun öykülerinde, harcıâlem ´komiklik´ veya ´sululuk´ ile has mizah edebiyatı arasındaki köklü ayrımı fark ediyor; ´iyi´ mizahın ´iyi´ edebiyat olduğunu hatırlıyorsunuz.
Gündelik hayatın olağanlığı içinde akıp giden, ancak yakından bakınca, tersten bakınca, zekâyla bakınca görülen mizahın arkeolojisini yapıyor Toprak Işık. İnsan ilişkilerinin –özellikle aile ´muhabbetinin´ ve ´kız/oğlan meseleleri´nin– tatlı teferruatına dalarken, Türkçe edebiyatın pek fazla ilgilenmediği, kendine mahsus dünyalara da eğiliyor. Örneğin, elinizdeki kitaptaki uzun öykü Asistanda, akademisyenlerin, ´soylu´ ve ´yüksek´ ilgilerle basit dünyevî dertler arasında salınan dünyasında gezindiği gibi...
Toprak Işık´tan, iyi mizahın iyi edebiyat olduğunu ve iyi edebiyatın da ´rahat´ okunabileceğini hatırlatan bir yapıt...