“Delirdiğimi düşünüyorlar. Ben de öyle düşünüyorum. Benim
onlardan farklı düşündüğüm kısım şu; delirmiş olmam
saçmaladığım anlamına gelmiyor. Boyut değiştirdim, bunun kabul
görmüş adı da delilik. Ancak deliliğin hakkını vermem lazım, daha
gidecek yollarım var, yani olmalı.”
Okşan Mağara, Kendine Ait Bir Oda Bir Salon’da yalnızlık hallerimizi
anlatıyor. Kendi kendimize konuşmak zorunda kaldığımız sahici ya
da etrafımızda onlarca insan varken iç sesimizden başka hiçbir ses
duymadığımız o kırılgan yalnızlıkları... Yanıp bitip kül olduğumuzu
düşünenlere inat, tüm olumsuzlukların içinde tebessüm ettirecek
bir yan bulmayı da ihmal etmiyor. Hayatı bütünüyle kucaklıyor bir
bakıma, madem ki varız, yaşayalım gitsin diye fısıldıyor okurunun
kulağına. Acıysa acı, mutluluksa mutluluk!
Kendine Ait Bir Oda Bir Salon, her satırında bizi kendimizle
karşılaştıran öyküler...