Artık aramaktan vazgeçmiş, Ahmet için başka bir çözüm bulmaya karar vermiştim. Bu düşüncelerle beraber kendimi çimlerin üzerine atıp sırtüstü yattım. Benim yaptığımı taklit ederek, Ahmet de kendini yere bıraktı. İkimiz de gökyüzünü hayran hayran seyrediyorduk. Akşam olmasına daha çok vardı ve bulutlar gökyüzünde rahatça dolaşıyordu. Bir ejderha, bir kedi, tombul yanaklarıyla tatlı mı tatlı bir nine bulutlarda belirip kayboldu. Bir sabah mahallenin bütün çocukları kayboluyor bu parkta. Büyüyen, büyüdüğünü sanan, büyüdükçe kirlenen insanların ağaçlardan çocuk toplaması gerekiyor. Yapbozun parçalarını bir araya getirmek için “Zaman geçtikçe aksi ve suratsız kişilere dönen,” büyükler başını yukarı kaldırıp bulutlara baksın artık. Muhlise Altundal’ın çocuk dünyasında kar kırmızı yağıyor ve ısıtıyor insanları. Sis dağıldığında solucan deliğinden geçip çiçeklerle dolu cennet gibi bir vadiyi görmemizi istiyor. Çığ gibi büyümesi dileğiyle ilk kar topunu fırlatıyor, hem küçüklere hem büyüklere.