İyiler Siyah Giyer in ilk baskısı yayınlanalı iki yıl olmuş. Bu geçeniki yıl boyunca müziğin ritmi hiç azalmadı, alternatif müziklerin, rock ın yükselişine tanık olduk. Elbette, ülkemizde rock müziğin miladı 2000 ler değil. 1960 lardan itibaren süregelen rock müziğin kökleri Erkin Koray, Cem Karaca, Moğollar gibi isimlere dayanıyor. 2000 lerde iyice olgunlaşan, bir kültür haline gelen rock ın temelinde bu isimlerin payı büyük. Belki de ilk önce geçmişe bakmak, o günleri kayda geçirmek gerekirdi. Sondan başlamak ise tercih değil, bugüne bire bir tanık olmanın getirdiği acil bir yükümlülük. Sondan başlamak, geçmişe bakmanın başka bir yolu. Dolaycısıyla, düne bakarak bugünün değerlendirmek söz konusu İyiler Siyah Giyer de.

2000 lerde Türkiye rock ı yeniden keşfetti. Pop müziğin gittikçe kalitesizleşmesi, rock a olan ilgiyi de arttırdı. Bu, rock ın popülerleşme sürecine girdiğinin bir göstergesi elbette. İyi müzik dinlemek, ama bu müzikte pop tadında bir şeyler de bulmak isteyen özel bir dinleyici kitlesinin oluşması, rock ın bir ölçüde popüler alana kaymasına neden oldu.

Tüm rock ın eskimeyen isimlerinin yanında müzik piyasasında henüz keşfedilmemiş genç gruplar da hayata, müziğe, topluma bakışlarını kendi ağızlarından duyuyorlar rock meraklılarına. Rockseverleri buluşturan büyük organizasyonlar, tartışmalara yol açan festivaller de rock kültürünün süzgecinden geçirilerek değerlendiriyor.

Müziğin rengi olur mu? Elbette olur! Hayatın, sistemin insana uyguladığı şiddet karşısında sesini çıkarmayı tercih eden, hem de o sesi olabilecek en yüksek volümle, en sarsıcı biçimde çıkaran müziğe ancak siyah yakışır.