“Hastasının ciğerindeki lekenin sorumlusunun evinin duvarındaki leke
olduğunu bilen hekim, iyi hekimdir. Hekimlik hikâye biriktirme sanatıdır...
Hastanın hikâyesini dinlemektir aslında hekimlik. ‘Al bu ilaçları yut,’ demek
bir şey değil, ondan bir şey çıkmıyor zaten. Ben hekimliğin böylesini görür
görmez vazgeçtim.”
Ercan Kesal, çocukluğunda hekimlere özenmesiyle başlayıp tıp
öğrenciliğine uzanan kendi hikâyesi üzerinden, hekimliğin değişik
çehrelerine bakıyor: mecburi hizmet, taşra hekimliği, muayenehanecilik,
uzmanlık, “hastanecilik”... Hekimliğin emek süreci, zorlukları, hazları,
muammaları üzerine düşünüyor. Tabii, hekimlerin toplumsal ve siyasal
sorumlulukları üzerine de...
Hekimlik Sanatları, hekimliğin gerektirdiği beceriler yanında, onun
sinemayla, sanatla ve edebiyatla kesişimlerine de eğiliyor... Ercan Kesal’ın
kendi deneyiminden hareketle... Ve “Daha çok bilgi yerine biraz daha
bilgelik,” “Hastalık yoktur, hasta vardır,” gibi öğütlerle.