Şair; semalardan dökülen handelerle güler; sehablardan, zulmetlerden saçılan giryelerle ağlar; çiçeklerden, çimenlerden çıkan rayihalarla mest olur; tabiatın letafetlerine karşı mebhut kalır bir mahluk-ı ulvi, bir hiss-i mücessemdir.

Şair; tabiatın sema-yı efkara, afak-ı hissiyata salıverdiği zerrin-per kelebektir. Lakin şairin gözleri başka bir sema-yı ulviye nazır; başka cihanlara müstağraktır.
- Halit Ziya Uşaklıgil
(Arka Kapak)