Eugène Ionesco’dan acımasız bir konformizm
ve totalitarizm eleştirisi.
Küçük bir taşra kentinde sakin bir pazar günü iki
arkadaş, Bérenger ile Jean bir kafenin bahçesinde
oturup laflamaya başlarlar. Birden, gittikçe artan bir
gürültü duyulur: Hızla gelip gözden kaybolan bir
gergedanın çıkardığı sestir bu. Sonra bir başka
gergedan aynı hızla geçip gider. Mahallenin
sakinlerinden bir ev hanımı, yaşlı bir beyefendi, bir
mantıkçı,kafenin sahibi ve garson kız büyük bir şaşkınlık
içinde olup biteni anlamaya çabalar, birtakım sorulara
cevap bulmaya çalışırlar. Kısa süre içinde kentte
gergedanların sayısının arttığı görülür, ancak bunlar
kente dışarıdan gelmiş gergedanlar değildir, halk
gergedanlaşmaktadır…
Ionesco akıldışı olanı, kendi dışında hiçbir gerekçeye
ihtiyaç duymayan özerk bir güç olarak ciddiye alan
nadir yazarlardandı. Ancak yalnızca, aklın en sonunda
her zaman bir şekilde üstün geleceği yollu aldatıcı bir
güven duygusuna kendilerini kaptırmayanların, aklın
can düşmanlarına karşı başarılı bir şekilde direnme
şansı vardır.