Bir toplumda siyasal baskı ve şiddet yaygınlaşmışsa, korku ve ötekileştirme toplumda belirgin bir biçimde önplandaysa, çoğunluk bunu normalleştirmiş ve iktidar bunu meşrulaştırmışsa, bunun kaynağı hemen her zaman, ciddi travmaların yaşandığı kirli bir geçmiştir. Bu geçmişin hayaletleri her an her yerde geziniyor: kalabalık meydanlarda, bayram günlerinde, büyük toplantılarda ya da sıradan günlük karşılaşmalarda...

Filmlerle hatırlamak, yüzleşmek, anlatmak, yasını tutmak, iyileşmek mümkün mü? Toplumsal travmaların sinemada konu olarak el alınması yeterli mi? Bu tür travmaların asla bireysel olmadığını akılda tutarak toplum olarak ne yapmalıyız? Toplum olarak üstümüze geçirilmiş deli gömleğinden, yerleşik inanç ve ideolojilerden kurtulmakta filmler bir imkân sunuyor mu?

Sevcan Sönmez bu incelemesiyle, travma temsili hakkındaki kuramsal literatürden de yararlanarak, son dönem Türkiye sinemasında bu yöndeki çabaları tek tek filmler üzerinden irdeliyor, travmalarla toplumsal olarak yüzleşebilmek için sinemadan ne bekleyebileceğimizi araştırıyor.

YAZAR HAKKINDA: 1983 doğumlu. 2006'da Anadolu Üniversitesi, İletişim Fakültesinden mezun oldu. Aynı üniversitede Sosyal Bilimler Enstitüsü Sinema Televizyon Anabilim Dalı'nda, 2012 yılında bu kitabına temel olan Türkiye Sinemasında Travmatik Temsiller adlı doktora tezini verdi. 2008 yılından bu yana Yaşar Üniversitesi'nde çalışmaktadır. İlgi alanları son dönem Türkiye Sineması, sinema sosyolojisi, Avrupa sineması, toplumsal cinsiyet ve kültürel çalışmalardır. Bianet ve diğer portallarda ve kimi sinema dergilerinde film eleştirileri ve yazıları yayınlamakta, bir yandan da akademik çalışmalarına devam etmektedir. Çeşitli uluslararası dergilere makaleleriyle katkıda bulunmaktadır. Robert McParland'ın hazırladığı Film and Literary Cinema adlı kitapta ?Modernizm, Bellek ve Sinema başlıklı makalesiyle yer almıştır.