İspanyollar, uyumlu çiftlerin her birine portakalın yarısı derler, bizdeki bir elmanın iki yarısı gibi. Yazarın ekşi portakalın öbür yarısı derken kastettiği şey de, kadın-erkek ilişkilerinin baştan sona nazik bir mesele olmasıdır. Gerçekte, bir kadın ile bir erkek arasında herkesin aradığı mükemmel uyum değil midir? Ve ne yazık ki, bu mükemmel uyumun asla yakalanamayacağını, yakalandığı zamanlarda da birdenbire işlerin tersine gidiverdiği hepimiz görmemişiz midir?
Eusebio, radyo sohbetlerine bağımlı, çağdaşlık ve solculuk havaları atan America`yla Toledo yolundaki bir otelde buluşup işi bitiren taksici. America, Carlos`un eski eşi, Carmen`in iş ortağı ve Ana`nın bavulunu kapıya koyduğu Alvaro`nun metresi. Alvaro ise boşanma davalarına bakan avukat hanım Ines`le taşınıyor. Ines`in arkadaşı Almudena da kocası, mimar oğlu mimar Jesus`un en son yaratıcılık ürünü olan gösterişli evinde her Cumartesi görkemli yemek davetleri vermeye bayılıyor... İşler bir hayli karışık yani...
Carmen Rico-Godoy, görünmez bir oyunbozan olarak yazıyor kitaplarını. Bununla da kalmayıp, başınıza geleceklerin en kötüsü hakkıda sıkı ve komik uyarılar yapıyor. Üstelik bundan sinsice bir zevk alarak. Yine de onu okurken gülmeden edemiyorsunuz, tabii gülerken de zehirleniyorsunuz.
Evliler Korksun, Bekârlar Titresin, günümüzün Madrid`inde evlilerin ve bekârların önlerine çıkan can sıkıcı durumlar ile renkli fırsatları bir arada işleyen, eğlenceli bir hoş kitap. Esas anlattığı şey, her evlinin potansiyel bir bekâr, her bekarın da potansiyel bir evli olduğu. Zaten bu kadın-erkek meselesinde ne zaman kimin başına ne geleceğini hangimiz bilebiliriz ki?