19. yüzyıl felsefesinin önemli figürlerinden, Kant'ın öğrencisi, Alman filozof
Arthur Schopenhauer, 1830'da kaleme aldığı bu metinde, kökleri antik
Yunan felsefesine uzanan, tartışmalarda her koşulda haklı çıkma sanatı olan
Eristik Diyalektik yöntemini tariflendiriyor.
Bir tezin objektif olarak doğruluğu ve haklılığından ziyade dinleyicilerin
gözünde geçerliliğine odaklanan, savunu, tartışma ve argüman
kullanımında karşı tarafı alt etmenin yollarını felsefi hileler ile açıklayan
Schopenhauer, kaçınılmaz olarak diğer filozofların konu üzerine fikirlerini ve
yöntem sorunlarını da yorumluyor.