Bugün anne baba olmak, önceki kuşakların ebeveynlik pratiğindenoldukça farklı bir anlam taşıyor. Son otuz kırk yıl içinde, araştırmacılar “iyibir ebeveyn”in nasıl olması, ne yapması, nelerden kaçınması gerektiğinedair kafa yormaya ve bu alanda çalışmalar yapmaya başladılar. Aynı süreçtegazeteler ve dergiler de konuya eğilen öğretici yazılar, altın kurallar içerenlisteler yayımladılar. Kısacası ebeveynlik, adeta bir uzmanlık alanına dönüştü.Çocukların gelişimi, sağlığı ve mutluluğu için her zamankinden fazla çabagösterme baskısı, aynı zamanda yeni bir kavramı da beraberinde getirdi:ebeveynlerde tükenmişlik sendromu. Peki kimler etkilenir bundan? Annebabaları tükenmişlik sendromuna götüren risk faktörleri nelerdir? Kronikstresin tükenmişlikle bağlantısı nedir? Aile ideali, tükenmişliğin ortayaçıkmasında nasıl bir rol oynar? Tükenmişliğin tetiklediği olumsuz davranışlarhangileridir? Risk faktörlerini telafi eden koruma faktörleri nelerdir, bunlarnasıl geliştirilebilir? Tükenmişlik sendromuna yakalanma ihtimalini azaltmakiçin hangi eğitim yöntemlerinden kaçınmak gerekir? “Olumlu ebeveynlik”nedir? Tükenmişliğe karşı ebeveyn imgesini düzeltmenin yolları nelerdir?Ebeveynlerde tükenmişlik kaçınılmaz ve kalıcı bir durum mudur, başkadeyişle kader midir?Her ikisi de klinik psikolog olan Moïra Mikolajczak ve Isabelle Roskam,Ebeveynlerde Tükenmişlik’te mesleki birikimlerini kişisel ebeveynlikdeneyimleriyle buluşturarak, bu zorlu tablonun oluşma sürecine vesonuçlarına ışık tutuyorlar. Çocuklarıyla ilişkilerinde yorgun düşmüş, tekrarsağlıklı ve dengeli bir ebeveynliğe çıkan yolu arayan anne babalar içinbenzersiz bir kaynak.