Uruguaylı yazar Eduardo Galeano Latin Amerika´da militan gazeteciliğin önde gelen isimlerindendir. Bu seçkide, gazeteciliğin edebiyatın bir alt kolu değil, aksine, en etkililerinden biri olduğunu savunan Galeano´nun yirmi altı yazısına yer veriyoruz: Che, Zidane, Salgado, Evo Morales, Latin Amerika edebiyatı, yazarın işlevi, televizyon, beden, işkence, sürgün, Şili, Küba, Bolivya, ABD, emekçiler, eşcinseller, beyazlar, siyahlar, yerliler, Latin Amerika... Sözün onuruna inancını hep koruyan bir yazardan, edebiyatın hakkıyla kullanıldığında gazeteciliği ne denli etkili kılacağını gösteren güçlü politik metinler.

YAZAR HAKKINDA:
Eduardo Galeano, 1940´ta Uruguay´ın başkenti Montevideo´da doğdu. Marcha dergisinin yazı işleri müdürlüğünü, Epoce dergisinin de yayın müdürlüğünü yaptı. Uruguay´da gerçekleşen askerî darbeden sonra bir süre hapis yattı, daha sonra ülkeyi terk ederek Arjantin´e yerleşti, Buenos Aires´te Crisis dergisini kurup yönetti. 1973´ten sonra Arjantin ve İspanya´da sürgünde yaşadı. 1985´te Uruguay´a geri döndü. Galeano, iki kez Casa de la Americas Ödülü´nü kazandı. Ateş Anıları adlı üçlüsü, Uruguay Kültür Bakanlığı Ödülü´ne layık görüldü. 1989´da Washington Üniversitesi tarafından American Book Award Ödülü´nü kazandı. Tüm Avrupa dillerine, ayrıca Rusçaya, İbraniceye ve Japoncaya çevrilmiş olan Galeano´nın Türkçedeki kitaplarından bazıları şunlardır: Ateş Anıları Üçlemesi, Kucaklaşmanın Kitabı, Gölgede ve Güneşte Futbol (Can), Tepetaklak, Latin Amerika´nın Kesik Damarları veYürüyen Kelimeler (Çitlembik).