Demiryolu, genellikle Batı'yla ve kolonizasyonla özdeşleşmiş bir imge. Anadolu'ya ve hafızamıza Batılılaşma çabaları sırasında giren tren ve demiryolu ise pek çok mani, bilmece, ninni ve türküde yer alıyor; edebiyat metinlerinde de tekrarlanan bir motif olarak ortaya çıkıyor. Ancak Türk toplumunun hafızasında da kolonyal bir imge olan trenle edebiyat arasında kurulmuş tuhaf bir bağdan söz edebilir miyiz acaba?

Beril Işık, çalışmasını bu soru etrafında örüyor. Demiryolu/tren
imgesini, bir iktidar alanı olarak tarif ediyor ve bu iktidar imgesini
Orhan Pamuk'un romanlarında Batılılaşma, modernleşme,
Doğu-Batı ve kimlik sorunları temaları zemininde incelerken; bu
imgenin çevresiyle birlikte nasıl dönüştüğünü ve bu dönüşümün
düzen ve iktidar marifetiyle gerçekleşen kolonyal bir dönüşüm
olduğunun altını çiziyor.

Aydınlıktan Karanlığa İktidar, yalnızca Orhan Pamuk okurlarına
keyifli bir okuma sunmuyor, aynı zamanda postkolonyal ve
postmodern eleştiri alanında da zihin açıcı bir okuma vaat ediyor.
(Tanıtım Bülteninden)