İnsanın ta içinden ,gönlünün derinliklerinden çıkan o güzel kelimelerin başında anne sözü gelir.
Bu sözün söylenmesine sebep,o duygunun yaşanmasına vesile annedir.
Bir acı anında,ızdıraplı zaman da içten çıkan ah!dan önce hemen anne! denir.Anne derken sanki acı hafifler,ızdırap sona erer.Anne ile evladı arasındaki bağ hiçbir zaman kopmaz.Evlat,annenin her zaman bir parçası,ciğerparesidir.Büyüse de,yetişkin olsa da o yine anasının kuzusudur.onun huzur bulduğu yer ,sıcaklık hissettiği makam yine ana kucağıdır.