Jean-Jacques Rousseau bir özgürlük filozofudur. Bu bağlamda sivil toplumun çelişkilerini sorgulamış ve bu sorgulamayı gerçekleştirirken de insan-yurttaş, doğa-toplum, kır-kent ilişkilerini öne çıkarmıştır. Onun felsefesinde insan doğuştan iyidir ama, toplum tarafından asıl doğasından uzaklaştırılmış ve doğal özgürlüğünü yitirmiş bir konumdadır. Rousseau´nun ereği, toplumda dolayımsız birliğin yeniden kurulması amacıyla bireylere gerçek bir toplum sözleşmesi sunarak sivil özgürlüğün sağlanmasıdır.
18. yüzyılın sonunda Rousseau´nun düşüncelerinden etkilenmemiş insan kalmamıştır. Bu denli büyük bir etki yaratabilmek için, en derin anlamıyla kuşağının temsilcisi ve sözcüsü olmak gerekmektedir. Rousseau sıradan insanlardan biridir ve onlar arasından ilk konuşandır; halk için konuşurken kendisi için konuşmuştur. O, 18. yy.´da cumhuriyetçi istemleri köktenci bir biçimde dile getiren ilk düşünürdür ve bu bağlamda reformist nitelikli diğer Aydınlanma düşünürlerinden ayrılır. Goethe´nin dediği gibi, Voltaire nasıl bir dünyanın sonuysa, Rousseau da bir dünyanın başlangıcıdır.
Bütün Yapıtların ilk kitabı olan Anayasa Projeleri, Rousseau´nun 1765 ve 1771´de kaleme almış olduğu iki incelemesinden oluşur. Rusya´nın baskısından kurtulmayı amaçlayan Polonyalı ve Cenova´nın boyunduruğundan çıkmak isteyen Korsikalı yurtseverler Rousseau´dan ülkeleri için yasalar, yönetim ilkeleri, ekonomi, eğitim vb. bağlamında çözümler getirmesini isterler. Bu çalışmalarıyla Rousseau, kuramcı yönünün yanı sıra gerçek bir yasa koyucu konumuna da ulaşmış olan ender düşünürlerdendir.