İmâmiyye Şîası’nın teşekkülü açısında hicrî üçüncü asrın son yarısı oldukça belirleyici bir dönemeç olmuştur. Şiî iç farklılaşmanın temel kırılmaları bu dönemde yaşanmış ve yeni kodları inşa edilerek yola devam edilmiştir. Bu dönemde Şiî çevreler, “çocuk imamlar”, “gaybet” ve imamların sayısı gibi problemlerle hemhal olmuşlardır. Nazariyede bütünlük
arayışı bu dönemin en önemli meselesi olmuş ve yeni bir kurgu ile çıkış yolları aranmıştır. Bu çalışmada Şiîlik için travmatik olarak tasavvur ...