“Hayatı neyse şiiri de oydu.”
Diyarbakır’ın taşları şehrin hafızasını taşır. O taşların gölgesinde bir meyhane vardır: Ben û Sen.
Edip’in hikâyesi burada başlar. Çocuk yaşta sinema önlerinde gazoz satarken aldığı “Serçe” lakabı, edebiyat merakı ve giderek meyhanenin müdavimleriyle kesişen yolu… Ama bu yalnızca bir gencin serüveni değildir; bir şehrin toplumsal belleği, masalara oturan her tipte görünür.
Ahmet Çakmak, Ben û Sen’de yalnızca bir mekânı değil, dönemi ...