“Ayrım yok, yıldızken kayarak dünyaya gelmekle öldükten sonra yıldız olmak arasında...” Dopdolu bir ömrü şenlendiren gerçek bir sevda, o sevdaya selam du- ran derin bir yas... Bilge Bener, bağ kurmak üzerine incelikli bir mo- nolog sunan Günlük Kokusu’nda, ilk günden son güne, merhaba’dan hoça kal’a uzanan o tanıdık ama biricik hikâyeyi, kahramanının ru- hundan-belleğinden yansıyanlarla tekrar kurguluyor: Çift katman- lı anlatı, bir yandan ilişkilerin temelindeki çatışmalara-uzlaşmalara odaklanırken, bir ya

Kimse unutamaz. Unutmada özlem yoktur. İnsan film sahneleri gibi bir bir görür eski anıları. Daha önce fark ettiği ama hızlı geçtiği üstünde durmadığı her şeyi açık seçik görür. Seven, sevdiğinin yokluğuna saplanıp kalmadan özleyemez. Özlerken daha iyi tanırsın sevdiğini.”İnci Aral ilk olarak 2003’te yayımlanan Mor’da, Ege’nin küçük bir kasabasında büyümüş dört kardeşin tüm hayatlarına yayılan trajedilere, yirmi dört saatlik bir hikâyenin içinden bakıyor. Kendinden otuz yaş küçük bir kızla evlenen, eski sol

2009’da kaybettiğimiz Erol Güney’in kendisini tanımayanlar, hatta adını duymamış olanlar bile, kedisini hatırlar: Orhan Veli onun için iki şiir yazmıştı.Erol Güney 1914’te, Birinci Dünya Savaşı başlarken Odesa’da doğdu. 1917’de ailesi Rusya’daki ihtilalden ve iç savaştan kaçıp İstanbul’a sığındı: “O güzel İstanbul’da unutulmaz bir çocukluğum ve gençliğim oldu. İyi bir tahsil gördüm. İlk işim de hayatımın en ilginç ve en verimli işiydi: Hasan Âli Yücel’in büyük kültür hamlesinde küçük de olsa bir rol oynadım

Kısa ve Olağanüstü Hikâyeler, Arjantinli iki edebiyat devi Jorge Luis Borges ile Adolfo Bioy Casares’in uzun süren yazınsal işbirliğinin en özel ürünlerinden biri. Çin’den İngiltere’ye, Arabistan’dan 1700’lerde Fransa’ya, 19. yüzyılda Latin Amerika’dan eski Roma’ya olağanüstü olaylardan bahseden çok geniş bir yelpazedeki metinleri içeren kitap ilk bakışta bir derleme izlenimi verebilir; ancak Borges ve Casares’in yaptığı bunun çok ötesindedir: İki yazar çağları ve coğrafyaları kuşbakışı gözden geçirmekle ka

Nur içinde yat anacığımMecbur muydun beni doğurmayaBir daha yapmaVüs’at O. Bener’in her bir kelimeyi kırk yaran tasarruflu kalemindençıkan dizeler. Bener’in üslubunun alametifarikası olan ironik, özgünve dupduru sesini “verdiği eslerden” alan manzumeler. Modern ede-biyatımızın kült yazarlarından Vüs’at O. Bener’in sözünün şiircesiManzumeler’de.“Manzumeler: Arasöz gibidir… Bütün anlatılanların, kurulanların, dilegetirilenlerin sözbilimcisinin durup soluk alma ân’ında diyecekleridir.Bir başka sesin denenmesi,

Unutabilseydim bütün bildiklerimi yahut öğrenebilseydim bilmediklerimine rahat olurdum Mimar-ressam-yazar Cihat Burak’ın en az bilinen tarafına ışık tutan Ne Rahat Olurdum sanatçının 1940’lı yıllara ait bir defterinde kalmış, çoğu Osmanlıca kaleme alınmış şiirlerini bir araya getiriyor.Özel bir külliyatın önemli bir parçası olarak Ömer Faruk Şerifoğlu tarafından hazırlanan ve ilk kez topluca yayımlanan bu şiirler,Burak’ın resimlerine ve öykülerine aşina olanlar kadar, henüz onun evreniyle tanışmamış okurlar

Zaman gemisi kaptanı Kerim, önceki yaşamında hayatının aşkını bulmuştur. Suzan’la 70’lerde yakaladıkları şey öyle değerlidir ki “ölümden sonra yaşam varsa” yine beraber olabilmek için ant içmişlerdir. Kerim farklı bir zamanda yeniden doğduğunda artık tek amacı Suzan’ı bulmaktır. Ne yapıp edip 2015 yılındaki Türkiye’yeulaştığında bilgisayarı Kâhin’in hesaplamalarına göre karşısında Suzan olabilecek iki kadın bulur: Kendini “harbi feminist” diye tanımlayan pavyon çalışanı Ankaralı Ebru ve Kadıköy’de direk dan

Gündelik hayatın felsefesini tartıştığı kitaplarıyla dünya çapında büyük bir okur kitlesi edinmiş olan Alain de Botton, bu kez medeniyetimizin vitrini olarak gördüğü havalimanlarını keşfe çıkıyor. Dünyanın en işlek ve modern havalimanlarından birinde bir hafta yaşıyor; elindeki sınırsız giriş izniyle terminalin altını üstüne getiriyor. Bu havalimanı ziyareti, yazarın teknolojiye duyduğumuz sadakatten doğayı nasıl da tahrip ettiğimize, karşılıklı iletişimimizden seyahat etmeyi romantikleştirmemize kadar pek

“Bir mutlu son istiyorum artık. Mutlu sonlar olmadığını, mutlu son sayılan sonların bir sarhoşluk anında yaşanan yanılsamalardan başka bir şey olmadığını bilerek. İyi kötü her sonun yeni bir öyküye başlamak, yeni umutlara ya da umutsuzluklara kapılmak demek olduğunu bile bile. Artık herkes, ölüm dışında her türlü sonun yeni bir insana, yeni sorulara, çözümsüzlüklere, kaçışlara, düş kırıklıklarına doğru yola çıkmayı göze almak anlamına geldiğini öğrendiği halde.” Ensest kurbanı genç bir kadınla intihara mey

Peki ya bu kokular, bu renkler, bu eşyalar Gülizar Abla... Onları ne yapacağız ha? Bütün o camgöbeklerini, ekşi maya kokularını, sallanan, eğreti sandalyeleri, bıyıklı adamları, dev parmakları da toprağa gömebilecek miyiz? Onunla birlikte. Bir demet sümbül kokusu ne kadar zaman sonra sadece bir demet sümbülü hatırlatacak mesela? Hafızanın da kendi içinde bir mücadelesi var: Unutuş, hatırlayış, kabulleniş, direniş, bazen de kaçışla süren… Filler ve Balıklar’da da her öykünün böyle bir derdi var: Dili, konusu

“Bu büyük hikâye anlatıcısının her kitabı bize sanatının şaşırtıcı örneklerini sunmaya devam ediyor... Avrupa’da hiç kimse bu kadar unutulmaz masallar anlatamaz.” —Hermann Hesse Gösta Berling, içkiye düşkünlüğü ve meslektaşlarından ayrılan davranışlarıyla genç yaşında görevden alınmış etkileyici bir papazdır. Bildiği düzenden uzaklaşmak onu boşluğa düşürmüştür. Yaşamın anlamını kaybettiği, yolun sonuna geldiğini düşündüğü bir anda güçlü ve otoriter Margareta’yla karşılaşır ve bir anda tüm dünyası değişir. D

“Bu büyük hikâye anlatıcısının her kitabı bize sanatının şaşırtıcı örneklerini sunmaya devam ediyor... Avrupa’da hiç kimse bu kadar unutulmaz masallar anlatamaz.” —Hermann Hesse Gösta Berling, içkiye düşkünlüğü ve meslektaşlarından ayrılan davranışlarıyla genç yaşında görevden alınmış etkileyici bir papazdır. Bildiği düzenden uzaklaşmak onu boşluğa düşürmüştür. Yaşamın anlamını kaybettiği, yolun sonuna geldiğini düşündüğü bir anda güçlü ve otoriter Margareta’yla karşılaşır ve bir anda tüm dünyası değişir. D

20. yüzyıl Avrupa edebiyatının en özgün yazarlarından Albert Cohen, çağdaşları tarafından bir “dahi” olarak anılmasına neden olacak tüm unsurları ilk romanı Solal ile ortaya koyar: Karakterlerin geçmişlerini ve kimliklerini borçlu olduğu tarihi ve ailevi bağlar, miraslarını reddetmekle sahiplenmek arasında gidip gelen ama sonuçta tüm bunların dışında, bireysel görkem ve sefaletleriyle can bulan çok güçlü karakterler. Bunların başında gelen Solal sülalesinden Solal, Kefalonya hahamının torunudur. Genç yaşta

20.yüzyıl Avrupa edebiyatının en özgün yazarlarından Albert Cohen, çağdaşları tarafından bir “dahi” olarak anılmasına neden olacak tüm unsurları ilk romanı Solal ile ortaya koyar: Karakterlerin geçmişlerini ve kimliklerini borçlu olduğu tarihi ve ailevi bağlar, miraslarını reddetmekle sahiplenmek arasında gidip gelen ama sonuçta tüm bunların dışında, bireysel görkem ve sefaletleriyle can bulan çok güçlü karakterler. Bunların başında gelen Solal sülalesinden Solal, Kefalonya hahamının torunudur. Genç yaşta F

“Gördüğüm şeylere inanmasalar bile anlatmaktan zevk duyuyorum” Mimar-ressam Cihat Burak’ın ölümünün ardından kitaplaştırılan ve çoğu ilk kez yayımlanan öyküleri bir araya getiren Zenci Kalınız!, “Hayat yürüyor, her şey değişip akıyor; bu hal beni hayran bırakıyordu” diyen yazarın kült eserlerinden biri... Cardonlar ve Yakutiler’de olduğu gibi, gündelik yaşamdan sahneleri, anılarında yer etmiş mekânları ve karakterleri, hatta tarihi kahramanları öykülerinin odağına taşıyan Cihat Burak, gerçek ve kurgu arasın

Tüm dünyanın, günlük hayatın altındaki felsefi mekanizmaları anlaşılır bir dille çözümlediği kitaplarıyla tanıyıp sevdiği Alain de Botton, bu kez haberleri mercek altına alıyor. Politika, Dünyadan Haberler, Ekonomi, Ünlüler, Felaket, Tüketim gibi başlıklar altında haberlerin nasıl okunabileceğine dair bir kılavuz sunuyor. Her gün maruz bırakıldığımız bu bilgi yığınının gerçeklik algımızı nasıl şekillendirdiğine ve nasıl analiz edilmesi gerektiğine işaret ediyor. “Gelin görün ki garip bir şekilde, haberler

“O dönemki rüyalarımda sürekli kovalanıyordum, o güne kadar verilmiş savaşlar arasında ölüme meydan okuyan en akıl almaz savaşlara atılıyordum.” 1972’de yayımlanan dördüncü ve son romanı Triptikler’de Ann Quin, önceki romanlarındaki deneysel üslubu daha da uçlara taşır. Distopik bir ortamda, bir araba kovalamacasının tam ortasında, anlatıcının “Bir sürü ismim var. Bir sürü yüzüm,” diyerek kendini tanıtmasıyla başlayan roman kimi zaman kovalayan ile kovalananın yer değiştirdiği, kimi zaman gerçekliğin tamam

muktedir billâh gibi sevgili geldi ve yüzdü gitti derimizi kalk ya hallac! tenimiz ki ibrahim ocağı gül bizde sönsün artık hiçbir şey giydiremez bizi

“Yerde bir elin büyüklüğü kadar kan, bir tutam saç kaldı. Yerde, bir insandan geriye kalan korkunç bir anı.” Sadece kadınları etkileyen çaresiz bir intihar salgınının gölgesinde adım adım sona yaklaşan bir dünya, bu korkunç karmaşanın içinde eski sevgilisinin peşine düşen yalnız, yoksul, paniklemiş bir adam: Hükümet aleyhine tweet attığı için gözaltına alınan ve şartlı tahliye edilen anlatıcı, bir yandan birkaç kadının intiharıyla başlayan ve kısa zamanda kitlesel bir hal alan kaosla baş etmeye çabalarken,

“Ama sen ormanı hiç görmedin ki. Sen hep buradaydın. Kafesi getirip senin üstüne koydular.” Orhan Kemal Öykü Ödülü (2013) sahibi Gamze Güller, dört duvar arasına sıkışmış ya da sıkıştırılmış gibi görünenlerin, akıp giden hayatın bir parçası olmaktan çok gözlemcisi konumunda bulunanların, ancak kendi evreninin siperleri gerisinde soluklanabilenlerin öykülerini anlatıyor: Bir plazanın yirmi beşinci katındaki çay ocağında, son nefesi bekleyen bir hastane odasında, otoparkın karanlığına sığınmış bir arabanın i