Tren az sonra hareket etmiş ve adeta öfkeli bir boğa gibi gecenin karanlığını bölercesine ilerlemeye başBAıştı. Hızlandıkça çam ağaçları da bir bir geride kalı^Hardı. Kar öylesine fazlaydı ki adeta dere tepe yokmuşçasına her taraf yumurta gibi dümdüz görünüyordu. Sadece çam ağaçları-bütün heybetleri ile adeta yıllar önce vatanları uğruna bu amansız soğuğa direnen askerleri andırırcasına gökyüzüne doğru uzayıp gidiyorlardı. Gecenin karanlığında Sarıkamış'tan Kars'a doğru ilerlerken kompartımandaki yalnızlık