Dünya fikirlerle bölünmüş bir halde.
Derin bir şüphe, korku, ajanlar, köstebekler,
yasaklanmış fikirler... Hayallerinin ülkesinde acı bir
gerçekle karşılaşan idealist insanlar. Devrim
hayallerinin ısıtmaya yetmediği bir soğuk savaş...
Karlar içinde biblo güzelliğinde bir şehir. Kendilerini
kanlı bir serüvenin içinde bulan Türkiyeli
devrimciler...
Açık pencerelerden içeri kar kokusu
sızıyor.
Ahmet Ümit'in klasikleşmiş ve otobiyografik öğelerle
bezeli polisiye romanı Kar Kokusu, Türkiye'nin en
karanlık günlerinde, tüm devrimcilerin cennet
gözüyle baktığı Moskova'da geçiyor. Usta yazar bir
yandan dönemin keşmekeşine ışık tutuyor, bir
yandan da nefes nefese bir gerilimin ortasında
okura sürükleyici bir deneyim yaşatıyor.
Nereye giderse gitsin ülkesini içinde taşırdı insan. Ülke
düşüncelere sinerdi, davranış olur, hiç beklemediğiniz bir
anda kendini gösterirdi. İsteseniz de kurtulamazdınız
ondan, bir tat, bir dokunuş, bir ses, bir koku, bir görüntü
olur, aklınıza takılır, çekip götürürdü çocukluğunuzun,
gençliğinizin geçtiği yerlere.