Kaldırımların dili olsa neler anlatırlardı? Gelip geçen insanların iyilikleri, kötülükleri, sevinçleri, üzüntüleri, çocuk olmanın masumiyeti... Yaşanan her hikâyeden aldıklarıyla insandan daha insan olma kabiliyetine sahip olurlardı belki. Işın Özdemir, Kaldırım Taşı kitabında insan olmaya, çocuklukluk döneminde yaşananların hayattaki yansımasına, başıboş sözlerin mağduriyetine, başarısızlığı deneyimleme özgürlüğüne dair yüzlerde buruk bir gülümseme, kalpte hüzünlü bir esinti bırakan hikâyeler anlatıyor.