“Limon Yağmuru” (2014), “Anlatamıyorum” (2017)
kitaplarıyla adını duyuran Emrah Öztürk’ün üçüncü öykü
kitabı “Evine Dönemeyen Adam”.
Kişileri çevreleyen zamanla mekânın, eylemleri belirleyen
eşyayla doğanın güçlü anlatımı göze çarpıyor öykülerde.
Özellikle “Rüya Hanım’ın Günlüğü” öyküsünde mutluluk,
özgürlük ve benlik arayışını zehirleyen ihanet ve suçluluk
duygusu öne çıkıyor. Karabasanlar, gerilimler, hesaplaşmalar
ve ödeşmeler bir korku filminin sisli havası içinde veriliyor.
Sessizlikteki dostlukla gürültüdeki düşmanlık arasında
derinleşen, bireysel arzularla toplumsal dayatmalar arasında
göz ardı edilmiş duyarlıkları incelikle işleyen bir kitap,
“Evine Dönemeyen Adam”.
“Tüketici bir karanlık kaplamıştı ruhumu. Üstelik her şey, her
şey müthiş bir sessizlik içindeydi; boğulmama karşı kayıtsızdı
her şey. Buna razı gelmiş gibiydiler. Veya sanki beni boğanla
aynı fikirdeydiler... Gelip beni kurtaracak, bu duruma dur
diyecek, müdahale edecek kimse yoktu ortalıkta. Unutulmuş,
daha doğrusu göz ardı edilmiştim. Kimileri böyle bir durum
karşısında hemen teslim bayrağını çeker, kendisini bekleyen
kadere boyun eğer. Yani direnmez, yani şu söz konusu
değersizlik hissiyle hemen barışır. Tamam, der. Benden bu
kadar, der. Fakat ben öyle demiyordum. Çırpınıyordum. Sağ
kalmaktan ziyade değerli olduğumu ispat etmek için
çırpınıyordum.”