Bu araştırmada, 334-453/945-1062 yılları arasında İran ve Irak’ta hüküm süren Deylem asıllı, Şiî eğilimli ve Mu’tezilî etkiler taşıyan bir hanedan olan Büveyhîler dönemindeki iktidar-ulemâ ilişkisi ele alınmıştır. Bölgedeki iktidar boşluğundan istifade ederek yeni bir güç olarak ortaya çıkan Büveyhîler’in, hilâfet merkezi Bağdat’ı ele geçirdikten sonra Şiî bir hilâfet kurup kurmayacakları merak konusu olmuştur. Ancak Büveyhîler, böyle bir teşebbüsten vazgeçerek Abbâsî hilâfet sistemi içerisinde ...